Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Kijowska spr

Sędziowie : SSO Bogusław Łój

SSR del Ewa Niezabitowska

Protokolant : stażysta Joanna Dejewska vel Dej

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2017r. w Zielonej Górze

na rozprawie

sprawy z odwołania A. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

przy udziale zainteresowanego Syndyka Masy Upadłości (...) (...) A. C.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zielonej Górze (...)

z dnia 24 lutego 2017r. (...)

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że odwołanie oddala.

SSO Bogusław Łój SSO Katarzyna Kijowska SSR del Ewa Niezabitowska

IV Ua 18/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 08.03.2016 r. znak (...) - (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy A. Ś. prawa do zasiłku chorobowego w wysokości 100% z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 15.01.2015 r. do dnia 07.06.2015 r. z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. w R.

Odwołanie od tej decyzji złożył wnioskodawca A. Ś., który wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu. Wnioskodawca zarzucił organowi rentowemu naruszenie szeregu przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

W odpowiedzi na odwołanie strona pozwana Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniosła o jego oddalenie, podtrzymując argumentację stojącą u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 24.02.2017 r. Sąd Rejonowy w Zielonej Górze zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oddział w R. w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy A. Ś. prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 15.01.2015 r. do 07.06.2015 r.

Sąd Rejonowy ustalił, że wnioskodawca od dnia 18.09.2014 r. zatrudniony był w (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, na stanowisku rzeźnik - wykrawacz. Wnioskodawca od dnia 18.09.2014 r. do dnia 31.12.2014 r. wykonywał pracę czasowo w N. i z tego tytułu podlegał niemieckiemu ubezpieczeniu zdrowotnemu.

W dniu 04.12.2014 r. uległ wypadkowi przy pracy, wykonując pracę na terenie N. i z tego tytułu od dnia 08.12.2014 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim.

Wnioskodawca od dnia 01.01.2015 r. zgłoszony został do ubezpieczeń społecznych w Polsce.

Wnioskodawca udokumentował niezdolność do pracy w oparciu o następujące po sobie zaświadczenia lekarskie za kolejne okresy:

-

(...) za okres 16.12.2014 r. – 19.12.2014 r.

-

(...) za okres 20.12.2014 r. – 31.12.2014 r.

-

(...) za okres 01.01.2015 r. – 16.01.2015 r.,

-

(...) za okres 17.01.2015 r. – 31.01.2015 r.,

-

(...) za okres 01.02.2015 r. – 09.02.2015 r.,

-

(...) za okres 10.02.2015 r. – 12.02.2015 r.,

-

(...) za okres 13.02.2015 r. – 25.02.2015 r.,

-

(...) za okres 26.02.2015 r. – 26.03.2015 r.,

-

(...) za okres 27.03.2015 r. – 08.04.2015 r.,

-

(...) za okres 04.04.2015 r. – 07.05.2015 r.,

-

(...) za okres 08.05.2015 r. – 25.05.2015 r.,

Wnioskodawca został poinformowany przez organ rentowy, że w celu ustalenia prawa do świadczeń konieczne jest pozyskanie potwierdzenia podlegania ubezpieczeniu w N., na formularzu E 104 i w związku z tym należy podać dane (...) instytucji ubezpieczeniowej.

W dniu 22.04.2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wpłynął formularz E 104 potwierdzony przez (...) instytucję ubezpieczeniową potwierdzający ubezpieczenie wnioskodawcy w okresie od 12.04.2012 r. do 17.09.2012 r. i od 18.09.2014 r. do 31.12.2014 r.

Sąd Rejonowy zważył, że odwołanie A. S. zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd ten wziął pod uwagę artykuł 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 200 z 7.6.2004 str. 1) oraz fakt iż sposób stosowania tego przepisu sprecyzowany został w art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. L 284 z 30.10.2009, str. 1),

W przedmiotowej sprawie nie stanowiło kwestii spornej, czy abstrahując od miejsca wykonywania pracy i ubezpieczenia, spełnione zostały przesłanki do uzyskania świadczenia z tytułu wypadku przy pracy. Jedynym zarzutem organu był fakt, iż wypadek przy pracy miał miejsce podczas podlegania ubezpieczeniu innego kraju.

Sąd Rejonowy stwierdził, iż praca polskiego obywatela w innym kraju Unii Europejskiej, w związku z którą odprowadza on w tym kraju należne składki na ubezpieczenie, nie powoduje braku ciągłości ubezpieczenia w Polsce. Osobie, która po czasie wykonywania pracy w innym państwie członkowskim, podejmie pracę w Polsce, należy doliczyć do okresu ubezpieczenia wymaganego do nabycia świadczeń, okres pracy w innym Państwie. Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem państwa, w którym wnioskodawca wykonuje pracę, okresy ubezpieczenia, zatrudnienia lub zamieszkania dają prawo do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego i należy okresy te uwzględnić przy przyznawaniu tych świadczeń w Polsce.

W ocenie Sądu Prawo Unii Europejskiej ma na celu pewne ujednolicenie i ustandaryzowanie procedur w tym przypadku chroniąc prawa ubezpieczonego. Analizując przywołane przepisy, wyraźnie widać iż intencją ich twórców była ochrona pracowników przemieszczających się po obszarze Unii Europejskiej. W przedmiotowej sprawie zatem bez znaczenia pozostaje fakt, iż w okresie, w którym wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy podlegał on pod system ubezpieczeń społecznych w N.. Wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki formalne i faktyczne by uzyskać zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego za okres od 15.01.2015 r. do 07.06.2015 r. na podstawie ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Jego niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku przy pracy z dnia 04.12.2014 r., co nie było kwestionowane przez strony na żadnym etapie postępowania.

Dodatkowo organowi rentowemu, zgodnie z obowiązującą procedurą, doręczony został formularz E 104, potwierdzony przez (...) instytucję ubezpieczeniową T. K., z którego wyraźnie wynika iż wnioskodawca podlegał ubezpieczeniu w N. w okresie od 12.04.2012 r. do 17.09.2012 r. oraz w okresie od 18.09.2014 r. do 31.12.2014 r., co dowodzi zachowania ciągłości tytułu ubezpieczeniowego.

Zdaniem Sądu Rejonowego skoro zatem od dnia 01.01.2015 r. wnioskodawca podlegał ubezpieczeniu w Polsce, to tutaj powinny mu być wypłacane dalsze świadczenia, z uwzględnieniem okresów niezdolności powstałych w trakcie podlegania ubezpieczeniu niemieckiemu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja pozwanego okazała się zasadna i doprowadzić musiała do zmiany zaskarżonego wyroku.

W pierwszej kolejności podzielić należy stanowisko sądu I instancji, że podstawą do ustalenia prawa do świadczeń z zabezpieczenia społecznego osób zatrudnionych w pastwach UE są postanowienia:

⚫

Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 oraz

⚫

Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009.

Przepisy te regulują m.in. zasady odpowiedzialności ubezpieczeniowej z tytułu utraty przez ubezpieczonych zdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy.

Poza sporem w sprawie było, że A. Ś. w dniu 04.12.2014r. uległ wypadkowi przy pracy, wykonując pracę na terenie N., podlegając n. ubezpieczeniu zdrowotnemu w okresie od 18.09.2014r. do 31.12.2014r. jako pracownik (...) Sp. Z o.o.

W dniu 17.03.2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w R. wystąpił do T. K. H. o potwierdzenie okresu podlegania ubezpieczeniu, a w dniu 22.04.2015r. do ZUS O/R. wpłynął formularz E104 potwierdzony przez Niemiecką instytucję ubezpieczeniową, z którego wynika, że m.in. w okresie 18.09.2014r. – 31.12.2014r. odwołujący A. Ś. podlegał Ubezpieczeniu w N. (k. 118-120).

Zgodnie z art.. 21 ust.1 zd. pierwsze Rozporządzenia WE 883/2004 Ubezpieczony i członkowie jego rodziny zamieszkujący lub przebywający w państwie członkowskim innym niż właściwe państwo członkowskie, są uprawnieni do świadczeń pieniężnych wypłacanych przez instytucję właściwą zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem. Art. 36 w/w Rozporządzenia stanowi zaś, że osoba, która uległa wypadkowi przy pracy lub która zapadła na chorobę zawodową, a która ma miejsce zamieszkania lub pobytu w innym Państwie Członkowskim niż właściwe Państwo Członkowskie, jest uprawniona do szczególnych świadczeń rzeczowych w ramach systemu obejmującego wypadki przy pracy i choroby zawodowe udzielanych, w imieniu właściwej instytucji, przez instytucję miejsca zamieszkania lub pobytu, zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem, tak jak gdyby była ona ubezpieczona na podstawie wspomnianego ustawodawstwa.

Oznacza to, że w przypadku świadczeń pieniężnych, jakie przysługują z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zastosowanie znajduje przepis art. 21 rozporządzenia nr 883/2004. Ubezpieczony i członkowie rodziny zamieszkujący lub przebywający w państwie członkowskim innym niż właściwe państwo członkowskie są uprawnieni do tego rodzaju świadczeń wypłacanych przez instytucję właściwą zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem (Komentarz do art.36 rozporządzenia WE 883/2004 aut. Krzysztof Ślebzak). Definicję legalną pojęć „właściwe Państwo Członkowskie” zawiera art. 1 Rozporządzenia lit. S) – oznacza Państwo członkowskie na terytorium którego znajduje się instytucja właściwa. Zgodnie z treścią art. 1 lit. q ii) instytucją właściwą, jest instytucja, od której zainteresowany ma prawo uzyskać świadczenia lub miałby prawo do uzyskania świadczeń, gdyby on sam lub członkowie jego rodziny zamieszkiwali na terytorium Państwa Członkowskiego, gdzie znajduje się ta instytucja.

Reasumując, uznać należało, że Sąd I instancji błędnie przyjął, iż instytucją właściwą do wypłaty świadczeń z tytułu wypadku przy pracy jest polska instytucja ubezpieczeniowa. W dniu, w którym ziściło się ryzyko ubezpieczeniowe (nastąpił wypadek przy pracy skutkujący ustaleniem niezdolności do pracy), A. Ś. podlegał ustawodawstwu Państwa Członkowskiego - N., na terenie którego pracował i był ubezpieczony.

Rację miał zatem skarżący zarzucając wyrokowi Sądu I instancji naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art.36 w zw. z art. 21 Rozporządzenia WE 883/2004 poprzez ich nie zastosowanie. Wobec powyższego na podstawie art. 386. § 1 kpc należało zmienić zaskarżony wyrok i odwołanie oddalić.