Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 października 2020 r.

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Bogusław Łój

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Dejewska vel Dej

po rozpoznaniu w dniu 01 października 2020 r. w Zielonej Górze

sprawy z odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 18.12.2019 r. znak (...)

o dodatek pielęgnacyjny

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy W. K. prawo do dodatku pielęgnacyjnego od dnia złożenia wniosku
tj. od 30.09.2019 r. na stałe

sędzia Bogusław Łój

Sygn. akt IV U 151/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.06.2015r., pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił wnioskodawcy W. K. prawa do dodatku pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu podał, że w toku postępowania rentowego komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 29.11.2019 r. stwierdziła, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

Wnioskodawca W. K. w odwołaniu od tej decyzji wniósł o jej zmianę i przyznania dodatku pielęgnacyjnego. W jego ocenie zaskarżona decyzja jest niezgodna ze stanem faktycznym. Wskazał, iż udokumentował faktyczny stan zdrowia, który powoduje, że egzystuje przy pomocy osób trzecich. Podniósł, iż jest po udarze mózgu i ma praktyczną ślepotę.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca W. K., urodzony (...) od 22.10.2018 roku jest uprawniony do emerytury

W dniu 30.09.2019r. złożył pozwanemu wniosek o dodatek pielęgnacyjny w związku z pogorszeniem stanu zdrowia.

Wobec zgłoszonego wniosku przeprowadzone zostały badania, w wyniku których lekarz orzecznik O/ZUS orzeczeniem z dnia 23.10.2019r. stwierdził, że odwołujący W. K. nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

Z uwagi na wniesiony w terminie sprzeciw od powyższego orzeczenia, sprawa została przekazana do rozpatrzenia komisji lekarskiej O/ZUS, która orzeczeniem z dnia 29.11.2019 r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika ZUS. Komisja lekarska O/ZUS stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

W oparciu o powyższe, zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

Wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji z przyczyn kardiologicznych i neurologicznych.

/dowód: opinia biegłych lekarzy sądowych – k. 18 akt/

Wnioskodawca doznał udaru w grudniu 2014 roku. Od tej pory pozostało porażenie nerwu okołoruchowego oka prawego. Powoduje to podwójne widzenie, co skutkuje brakiem widzenia przestrzennego. Dodatkowo stwierdzono zwyrodnienie plamek żółtych obu oczu. Schorzenie jest postępujące i nie ma możliwości leczenia okulistycznego. Z badania okulistycznego wynika, iż wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy i samodzielnej egzystencji na stałe. Nie ma możliwości poprawy. Wymaga opieki w życiu codziennym i pomocy osób drugich w toalecie , przyjmowaniu leków, poruszaniu się w domu i poza nim.

/dowód: opinia biegłego lekarza sądowego specjalisty chorób oczu A. N. k. 29 akt sąd. /

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się zasadnym.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 887 ze zm.), dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia. Niezdolność do samodzielnej egzystencji orzeka się w przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych (art. 13 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

W sprawie niespornym jest, że wnioskodawca jest uprawniony do emerytury.

W zakresie oceny zdolności wnioskodawcy do samodzielnej egzystencji przeprowadzono dowód z opinii zespołu biegłych sądowych kardiologa, neurologa i okulisty to jest specjalistów odpowiadających zgłaszanym przez wnioskodawcę dolegliwościom.

Dowód z opinii biegłych jest bowiem w tej kategorii spraw dowodem o przesądzającym znaczeniu, analizującym i sumującym przeciwstawne oceny prezentowane przez strony.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawca jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. Niezdolność ta ma charakter trwały Wynika to z opinii biegłego lekarza sądowego specjalisty chorób oczu A. N..

Opinię tą należało podzielić w całości. Została ona sporządzona rzetelnie, w oparciu o fachową wiedzę biegłych, po zapoznaniu się przez biegłego z przedłożoną dokumentacją lekarską, a ponadto została logicznie, jasno i wyczerpująco uzasadniona. Treść wydanej w sprawie opinii wskazuje na to, że spełnia ona wymagania stawiane tego rodzaju opiniom.

Do opinii tej żadnych zastrzeżeń nie złożyły strony postępowania, a pozwany w piśmie procesowym z dnia 8.07.2020 roku zgodził się z wnioskami biegłego / k. 36-37 akt/

Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.

Sędzia Bogusław Łój